Geen idee

Geen idee

Geen idee

Geen idee, geen idee
Ik schreef honderden brieven aan gevangenen overzee
De kankerstichting geef ik geld, ben eigenlijk best o.k
Maar ik had geen idee, geen idee

Steun aan verre idealen, daar loop je geen risico’s mee
Dan doen de keuzen echt geen pijn, verlies je geen vrienden mee
Maar als het aan je voordeur komt
Than it’s time to pay
Maar ik had geen idee, geen idee

Ik dacht sociale uitsluiting, daar doe ik niet aan mee
Een mens over de rand geduwd, ze heeft zich verzopen in de zee
Ik heb het haar nooit zelf gevraagd
Ik lulde maar wat mee
Zelfstandig denken, vergeet het maar
Ik heulde met het vee
Maar ik had geen idee


Nu ze onder de zoden ligt
Valt ze eigenlijk best wel mee
En die stille tocht daar kwam ik mee
Toch best een menselijk idee
Maar als ik in de spiegel kijk
Dan voelt het toch wat wee

Maar ik had geen idee


(lied en tekst: Casper van Baarle)

Strand

Nieuw melodrama uit Leeuwarden:

Strand

De zee loopt dood op het strand
We lopen hand in hand
Maar’t houdt niet langer stand

Je blik ontwijkt mijn blik
Wie ben jij, wie ik
Alles in de fik

Maar het begon met een heldere vlam
De basis een solide stam

Maar een worm baande zich een weg
’t is zonde dat ik het zeg
Vrat die basis weg

We zijn, hoe dan ook verwant
Maar als de zee en’t land
De grens wijzigt constant

Kom, ik ga er maar vandoor
Woorden stellen niets meer voor
Misschien da’k nog eens van je hoor
(tekst en lied: Casper van Baarle)

Incommunicado

Incommunicado

Ik dool in mijn gedachten
En de stilte die doet pijn
M’n wil is weer gevlogen
Vindt dat er contact moet zijn

Woorden, blikken aandacht
Alles stroomde ongemoeid
Maar nu je weer op afstand zit
Moet er weer worden geroeid

Verlangen naar nabijheid
Eerder voedend, nu een last
Wat eens helder en vloeibaar was
Ondoorzichtig en vriest vast

Misschien de koers verleggen
En dan trekt het wel weer bij
Maar met de komst van iets nieuws
Sterft vast ook iets in mij

(lied en tekst: Casper van Baarle)

Lente

Lente

De hazelaars en elzen liepen uit
Voelde de kriebels in mijn huid
In de schemer zingen merels overal
De atmosfeer ademt de lente al
Je longen vullen zich met nieuwe lucht
Het hart dat taalt naar liefde, voelt de zucht.
De zon verwamt de je, je leeft op
Als de lente aan je voordeur klopt
Is het toeval dat dit ons nu net raakt
We door de liefde zijn geschaakt
Kom laat je zinnen maar begaan
Het is de wet van het bestaan
We leven nu we leven hier
Vergeet het denken wees een dier.
Kom in mijn armen en beleef
Hoe ik alles aan je geef